In mijn jonge jaren was het ziekenhuis mijn tweede thuis. Een hersenbloeding bij mijn geboorte gaf me een beperking. Logisch gevolg dat ik als klein meisje dokter wilde worden. Dat ging het niet worden maar iets in de zorg was wel duidelijk. Om toch een medische achtergrond te krijgen heb ik gekozen voor een opleiding tot doktersassistente.

 

Ik wilde zó graag ‘normaal’ zijn en knokte me door het leven. Het liefst was ik onzichtbaar zodat niemand zag wat ik allemaal niet kon. Haat tegen mijn lichaam wisselde zich af met liefde en vertrouwen in mijn lichaam. Intense processen van acceptatie. Doordat ik zó ontzettend mijn best deed om mijn lichaam te trainen tot normale handelingen ben ik ver over mijn grenzen gegaan en ontwikkelde ik bovenop mijn beperking een chronisch pijnsyndroom en andere complicaties. Tijdens deze enorme strijd met mijzelf verloor ik ook nog mijn papa. Dagen gingen voorbij in mijn bed en ik was totaal geïsoleerd van de buitenwereld. Een rolstoel was soms nodig om nog iets te kunnen ondernemen. Zelfliefde en compassie hebben mij geholpen. Met mijn wilskracht vond ik beetje bij beetje een weg terug. Met alleen wilskracht kun je dit niet volhouden maar ik heb geleerd steeds meer in balans te zijn met liefdevolle zorg voor mijn lichaam en geest.

Diepgaand onderzoek naar mijn lichamelijke en geestelijke processen heeft mij wijsheid en kennis gebracht. Levenservaring en professionele opleidingen brengen mij waar ik nu ben. Mijn leergierigheid en nieuwsgierigheid houden me scherp en in ontwikkeling. Spiegelingen van het leven brengen mij steeds dichter bij mijn ware ik.

​

In mijn jeugd gebeurden er dingen die ik al op voorhand wist. Ik dacht dat dit normaal was en dat iedereen dat had. Als klein meisje had ik al het verlangen om licht en liefde te brengen.

Op aarde, bij de mensen om mij heen en alles wat hier leeft.

Op een gegeven moment ging ik ontdekken dat ik hier alleen in stond.

Ik heb een tijd lang geprobeerd er niet naar te luisteren en afstand van te nemen. Hier afstand van te nemen is door aardse pijn voor even gelukt maar op de langere termijn lukte dit natuurlijk niet. Ik ben heel dankbaar dat ik de weg terug heb gevonden hierin. Ik laat deze vermogens er nu zijn en zij vinden wel een weg.

​